Haar schrijven beperkte zich oorspronkelijk tot eenakters voor een jeugdkerkdienst in de vijftiger jaren. Na jaren buiten Drenthe gewoond te hebben, vestigde ze zich in 1965 in Ruinen. In de jaren tachtig werd ze door Roel Reijntjes en Hans Heyting gestimuleerd op de pen weer op te pakken. Ze leverde jarenlang bijdragen in het Drents aan de Hoogeveensche Courant en Oeze Volk. Bovendien trad ze voor diverse verenigingen op met een programma vol Drentse proza en poëzie. Bekend werd ze vooral van haar publicaties over Drentse uitdrukkingen en gezegden. Janny Kok verzamelde al vele jaren Drentse spreuken en had een verzameling van enkele duizenden aangelegd. Het was oud-hoofdredacteur Lammert Huizing van de Hoogeveensche Courant die haar stimuleerde om een selectie van karakteristieke spreuken in boekvorm uit te geven. Zo verscheen in 2004 ‘Lachen moej lèren, rèren komp vanzölf’ bij Het Drentse Boek. Later volgden nog enkele bundels.
Bibliografie
2004 Lachen moej lèren, rèren komp vanzölf (Stichting Het Drentse Boek)
2007 Zo wies as ’n petries (Uitgeverij Noordboek)
2008 Grote tied en gien ende (Uitgeverij Noordboek)
2008 Seins met ’n Gniflachien. Drentse taligheden en idioom (Uitgeverij Noordboek)
2013 Albertus van Bommel. Olde varsies en riempies, uitgave ter gelegenheid van haar tachtigste verjaardag